در اوایل سال 1948، هارلند مقاومت به سفیدک پودری را در نژاد بومی نخود دیم شناسایی کرد و نشان داد که دارای یک ژن مغلوب است.
از آن زمان، غربالگری و تجزیه و تحلیل ژنتیکی مقاومت به سفیدک پودری نخود برای بیش از 60 سال انجام شده است. بسیاری از توده های نخود مقاوم شناسایی شده و ژن(های) آنها را برای مقاومت به E. pisi مشخص کرده اند.
دو ژن مغلوب ( er1 و er2 ) و یک ژن غالب ( Er3 ) برای مقاومت به سفیدک پودری در ژرم پلاسم نخود شناسایی شده است. تجزیه و تحلیل ژنتیکی مقاومت به E. pisi نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق توده‌های نخود مقاوم دارای ژن مقاومت er1 هستند. ژن مقاومت er2 تنها توسط چند توده نخود مقاوم وجود دارد.
Er3 یک ژن غالب تازه شناسایی شده از یک خویشاوند وحشی نخود ( P. fulvum ) است که اخیراً با موفقیت در نخود کشت شده ( P. sativum ) معرفی شده است.
در ابتدا 148 نشانگر تکرار توالی ساده (SSR) که تقریباً به طور مساوی بر روی نقشه پیوند ژنتیکی نخود با چگالی بالا توزیع شده بودند، برای غربالگری چندشکلی بین والدین مقاوم و حساس و توده های توده انتخاب شدند. تقویت PCR نشانگرهای SSR در حجم کل 20 میکرولیتر، حاوی 50 نانوگرم DNA ژنومی، 2.5 میکرولیتر 10 × بافر واکنش PCR (20 mmol L – 1 MgCl 2 )، 0.2 mmol L – 1 از هر dNTP، 1.5 U انجام شد.
از Taq DNA پلیمراز و 0.2 میکرومول L – 1مخلوط پرایمر واکنش های PCR در دمای 94 درجه سانتی گراد به مدت 5 دقیقه انجام شد. به دنبال آن 35 چرخه 94 درجه سانتیگراد به مدت 45 ثانیه، 49 تا 60 درجه سانتیگراد (بسته به دمای بازپخت اختصاصی پرایمر طبق Loridon و همکاران) به مدت 45 ثانیه و 72 درجه سانتیگراد به مدت 1 دقیقه. با تمدید نهایی در دمای 72 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه، با استفاده از یک سیکلر حرارتی (Biometra، Goettingen، آلمان).
محصولات PCR تکثیر شده روی ژل توالی یابی پلی آکریل آمید 6 درصد پس از مخلوط شدن با 4 میکرولیتر بافر بارگذاری 6 × (25/0 درصد برموفنول بلو ، 25/0 درصد زایلن سیانول FF و 40 درصد ساکارز) جدا شدند.
