یک مطالعه را در مورد تاثیر بالقوه بر تغییرات در مصرف چای احمد ارل گری انجام می دهد که شامل 14081 نفر در دو زمان مختلف ارزیابی قرار می گیرد و 8.2 سال در میان و با پیگیری پس از ارزیابی دوم 5.3 سال باقی می ماند.
در اینجا، طبق این نشریه، آنها مشاهده کردند که کاربران معمولی که عادت خود را در هر دو زمان حفظ کردند، 39 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی و 56 درصد خطر ابتلا به حمله قلبی یا سکته کشنده بودند.
آنها همچنین تشخیص دادند که خطر مرگ به هر علتی در این افراد در مقایسه با شرکت کنندگانی که هرگز چای ننوشیده اند یا به ندرت چای ننوشیده اند، 29 درصد کمتر است.
دنگ فنگ، یکی از نویسندگان این تحقیق گفت: « خطری چای میان گروهی به طور معمول مصرف می‌کردند، که دیگر بود.
این متخصص افزود: «جزء فعال زیستی اصلی چای، به نام پلی فنول ، در دراز مدت در بدن ذخیره نمی‌شود، بنابراین «مصرف مکرر» آن ممکن است برای مدت طولانی‌تری برای «اثر محافظتی قلب» ضروری باشد.
این به لطف اجزایی مانند فلاونوئیدها ، یک ماده مغذی گیاهی است که می‌توانیم آن را در سایر غذاها مانند میوه‌ها و سبزیجات نیز پیدا کنیم و دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی هستند. این به جلوگیری از بیماری های قلبی عروقی یا التهابی کمک می کند.
باید در نظر گرفت که چای حاوی تئین است، ماده‌ای که از نظر مولکولی مشابه کافئین است و بنابراین دارای ویژگی‌های مشابهی است، اگرچه تفاوت‌های خاصی دارد. نکته اصلی و مورد علاقه ما این است که کافئین سریعتر در بدن ما ترشح می شود و بنابراین تأثیر آن سریعتر و تحریک کننده تر از اثر تئین است.
