عناصر ساختاری شیشه لمینت نشکن را می توان با بارهای خارج از صفحه بارگذاری کرد، به عنوان مثال در سقف و کف یا بارهای داخل صفحه، به عنوان مثال در تیرها و ستون ها. این مقاله بر روی تیرهای شیشه چند لایه تحت بارگذاری درون صفحه تمرکز می کند.
در عناصر شیشه ای چند لایه تحت بارگذاری خارج از صفحه، مواد بین لایه ای اعوجاج زاویه ای ناشی از جابجایی نسبی بین سطوح شیشه ای متصل را تجربه می کنند.
در نتیجه، لایه میانی تنش های برشی را متناسب با سختی برشی و اعوجاج زاویه ای آن منتقل می کند. هرچه لایه میانی سفت تر باشد، سفتی خمشی و بار خمشی شیشه چند لایه تحت بارگذاری خارج از صفحه بیشتر می شود.
سختی برشی لایه میانی نیز بر مکانیسم شکست تأثیر می‌گذارد: تیرهای شیشه‌ای چند لایه با لایه‌های میانی نرم‌تر، لایه لایه‌شدگی محلی بالاتری را در ناحیه ترک خورده Belis و همکاران تجربه می‌کنند. ( 2009 ).
در تیرهای شیشه چند لایه نیمه شکسته، برهمکنش بین ورقه‌های شیشه‌ای شکسته و لایه‌های میانی، سختی اضافی مفیدی را برای ورق‌های شیشه‌ای نشکن فراهم می‌کند (Biolzi et al. 2018 ; Bonati et al. 2019).
این اثر سفت شدن با لایه‌های میان‌لایه سفت‌تر نشان‌دهنده‌تر است، زیرا این لایه‌ها ظرفیت بالاتری برای انتقال تنش‌های برشی با اعوجاج‌های زاویه‌ای کوچک‌تر دارند. Serafinavičius et al. ( 2013 ).
مسئله اصلی عناصر ساختاری ساخته شده از شیشه این است که یک ماده شکننده است، و بنابراین، از آنجایی که قادر به توزیع مجدد تنش های اوج یا توقف انتشار ترک نیست، به دلایل تصادفی یا غیرمنتظره Bos مستعد شکست است ( 2009 ).
علاوه بر این، هنگام طراحی یک عنصر شیشه ای ساختاری، باید فرض کرد که ممکن است شکسته شود، اما باید این کار را به روشی مطمئن انجام داد تا شکستگی اولیه منجر به فروپاشی ساختاری کامل نشود. به همین دلیل، استحکام پس از شکست و شکل پذیری به عنوان دو شاخص عملکرد کلیدی در نظر گرفته می شوند.
