توسعه نصب و راه اندازی لوله آب ساختمان برای آب آشامیدنی یکی از مشکلاتی است که شهرهای متوسط با آن روبرو هستند، ارائه کارآمد خدمات شهری (مانند آب آشامیدنی، جمع آوری زباله و حمل و نقل عمومی)، نحوه مدیریت آنها، حفاظت از محیط زیست (در حال حاضر)، پوشش ناکافی این خدمات است.
خدمات، فقدان کمی و کیفی آن و اثرات آن بر محیط زیست و نیز کمبود منابع مالی برای تامین نیازهای ناشی از توسعه شهری صنعتی.
در مورد Ocotlán، در سال 1934 شبکه لوله آب آشامیدنی نصب شد که برای آن امتیاز آب رودخانه سانتیاگو و زولا برای مصارف خانگی توسط شرکت مهندسی ملی به میزان 30 لیتر در ثانیه در طول 365 درخواست شد.
روزهای سال به میزان 24 ساعت شبانه روز با حجم سالانه 946080 مترمکعب. این درخواست به اداره جغرافیا، هواشناسی و هیدرولوژی اداره آب ارائه شد.
رسیدگی به درخواست مزبور برای امتیاز آب آشامیدنی برای مصارف خانگی در شهرداری اوکوتلان مجاز شد که 11383 نفر از ساکنان پایتخت شهرداری از آن بهره مند خواهند شد.
بعداً در سال 1935، تصفیه خانه ای ساخته شد که آب استخراج شده از رودخانه زولا-سانتیاگو به آن رسید و به مخزن ذخیره پمپ شد و از آنجا بین مردم توزیع شد.
شبکه توزیع آب آشامیدنی توسط لوله ها در Ocotlan با منابع دولتی تامین می شد و فقط به منطقه مرکزی شهر خدمت می کرد. شهرداری های زیر با افزایش تقاضا به دلیل رشد جمعیت شهری، شبکه ها و لوله های آب را گسترش دادند. اوکاتلان منبع تامین آب را از سطحی به زیرزمینی در سال 1966 تغییر داد، در نتیجه رشد دو شهر پایتختی که از حوضه لرما-چاپالا-سانتیاگو تامین می‌شوند: مکزیک و گوادالاخارا. با این کار، یک سیستم تامین آب استخراج شده از چاه های عمیق برای تامین آب شهر ایجاد شد (دوران و تورس، 2002).
در سال 1966، چاه شماره یک حفر شد که در کنار رودخانه زولا (Malecón)، بین خیابان‌های More-los و Hidalgo، در منطقه مرکز شهر قرار دارد.
